Hieper de piep

Lieve iedereen,

Als kind kon je altijd heel erg uitkijken naar je verjaardag, en kon je de nacht ervoor bijna niet slapen. Nu heb ik de nacht voor mijn verjaardag prima geslapen, waarschijnlijk doordat ik zo moe was van het opstaan om 06.15 de dagen ervoor. Maar ik heb in jaren niet meer zo uitgekeken naar mijn verjaardag. Ook op mijn 20ste verjaardag moest er eerst nog gewerkt worden. Een shift van 07.00 tot 15.00, dus dat is ook nog wel prima te doen. Maar daarna kon het feest losbarsten. Gert-Jan kwam vanuit Nederland naar Gent, Ramona die stage loopt in Antwerpen kwam en Denise die in Brugge studeert was ook van de partij. Natuurlijk zijn er nog veel meer mensen die ik lief heb en met wie ik graag mijn verjaardag zou willen vieren, maar dat deze 3 mensen er waren was voor mij al heel fijn. Gert-Jan had ik die dag precies 2 weken niet gezien, Denise en Ramona zelfs nog wat langer. Dus je kan je wel voorstellen dat ik heel erg blij was ze eindelijk weer te kunnen zien. Dat ik weer gewoon normaal met ze kon praten, in plaats van via een beeldscherm.

Rond kwart over 3 ben ik naar huis gescheurd, en stond Gert-Jan al voor de deur. Samen hebben we toen Denise en Ramona van het station gehaald. Eerst hier bij mij thuis was gedronken en toen de stad in gegaan. Een drankje gedaan, een hapje gegeten. We hadden allemaal veel meegemaakt, veel bij te praten en de tijd vloog voorbij. Aan he eind van de avond ging Ramona weer met de trein naar Antwerpen, Denise ging richting Brugge en GJ en ik zijn huiswaarts gekeerd. Op zondag mocht ik gewoon weer aan het werk om 3 uur, alsof ik nooit jarig was geweest, het dagelijks leven gaat gewoon weer verder.

In het hotel ben ik 5 dagen in de week aan het werk. Dit betekent dat ik 5 dagen in de week een warme maaltijd in het hotel eet. Wanneer ik een vroege dienst werk van 07.00 tot 15.00 is mijn warme maaltijd tussen de middag rond 12.00. Als ik een late dienst heb van 15.00 tot 23.00, eet ik ’s avonds warm in het hotel. Tot nu toe is het eten in het hotel eigenlijk prima te doen. Toen ik in Londen woonde heb ik een halfjaar lang ongeveer geleefd op pasta, en was bijna de enige variatie die er was of het pasta met rode, of pasta met witte saus was. Het eten hier is iets gevarieerder. Oké, het blijft hotelvoedsel en is het nog steeds niet elke dag geweldig, maar de pasta heb ik hier nog niet gezien. De 2 dagen in de week die over blijven dat ik niet aan het werk ben, moet ik dus voor mijn eigen eten zorgen. En dat dit maar 2 dagen zijn scheelt een hele hoop. Ten eerste scheelt het me heel wat geld en ten tweede hoef ik geen 7 dagen in de week te bedenken wat ik nu toch weer ga koken.

Een spoedcursusje Vlaams voor de Nederlanders. Hier in België noemen ze een kopje(koffiekopje bijvoorbeeld) een tas of tasje. Na 2 dagen introductie bij F&B en 1 dag introductie bij meetings&events noem ik een kopje nog steeds gewoon een kopje, maar toch ben ik ook wel een beetje gewend geraakt aan het woord tas(je). Toen ik eventjes terug mijn schoolmail opende zag ik dat ik een mail had binnen gekregen met de titel: ‘enquête tasjes’. En om heel eerlijk te zijn, het eerste wat ik dacht was: heh een enquête over kopjes? Ja snappen jullie het nog. Het ging dus inderdaad over tassen, gewoon de Nederlandse betekenis. Het Vlaams went dus wel, al moet ik nog wel goed luisteren naar wat ze soms zeggen. Maar maak je maar geen zorgen, ik zeg nog geen dingen als voilà, amai, salut, merci of meer van die termen die de hele dag naar m’n hoofd worden gegooid.

Op de dag na mijn verjaardag is na 3 jaar trouwe dienst mijn telefoon overleden. En omdat ik natuurlijk liever niet hier zonder telefoon zit, heb ik maandag maar een bezoekje gebracht aan de mediamarkt, die hier ook gewoon in België zit. Naast een iPod uit Engeland, heb ik nu dus ook een mobiele telefoon uit België aan mijn collectie toegevoegd, lekker internationaal allemaal hè.

Ik ben hier zaterdag al weer 3 weken. En wat is 3 weken nou op een mensenleven, helemaal niet veel. Maar toch betekent het dat ik al 3 weken van huis ben, in een nieuw land en in een nieuwe stad woon. Ik begin hier steeds meer te wennen, voelt thuis ook steeds meer als thuis, en gaat het op werk ook steeds beter. 7 dagen heb ik achter elkaar gewerkt, en dat wordt nu lekker beloont met 2 vrije dagen! . Ik voel me goed, heb het naar mijn zin, dus ik ga maar lekker door met mijn dagelijks leventje hier.

Groetjes vanuit het zuiderbuurland,
X Laura